10 januari door Dick

Vanmorgen om 6.30u even door de gordijnen van onze mobile home gespiekt, de zon was ook net wakker. Om 7u stonden we (vrijwillig!) op, niks uitslapen deze vakantie tot nu toe. Eerst maar eens ontbijten, in een beetje primitieve douche afspoelen, beetje aantutten en geheel in stijl: het was inmiddels bijna 10u. Inmiddels al weer bijna te warm om de hort op te gaan, we doen toch iets niet helemaal goed haha. Eerst vlakbij de camping een hele lange houten voetbrug overgestoken, 395 meter. Die verbindt noord en zuid Whananaki met elkaar, bedoeld voor de schoolkinderen die zo over kunnen steken. En die hebben nu vakantie, maar de brug blijft handig: maar dan om er vanaf te springen, het water in. Dat kennen we ergens van... Dan terug naar de camper en op naar het strand. We parkeren ons busje ergens in de berm en gaan dan wandelen. Oei, oei, oei, wat een mooie omgeving! Mooie vergezichten over strand en zee en prachtige vegetatie. Na een paar kilometer zien we zelfs een bijna verlaten strandje waar we een poosje doorbrengen. Voor zwemmen is de stroming helaas te sterk, maar pootje-baaien is ook lekker. Even opdrogen en dan retour camper. Een krappe anderhalf uur is het rijden naar de next stop (je 'verengelst' al eeen beetje na een week, excuus), Russel. Rian is weer aan de beurt om te rijden. Tommie stelt ons 2 routes voor, we doen maar de snelste. Zoals we gisteren al schreven, de snelweg is niet zo snel hier en de camper nodigt ook niet uit tot Max Verstappen imitaties. Vlak voor Russel blijkt er nog een veerpontje in de route te zitten, leuk! Ook leuk is dat Rian de handrem er vergeet af te halen bij het wegrijden van de pont, waarop de Mercedes luidkeels protesteert door langdurig te claxonneren (wat we eerst niet snapten). De mevrouw van de veerpont riep geloof ik nog: "Brakes!", maar ja, dat verstonden we natuurlijk niet door de herrie. Ach ja, leermoment zeg maar. Na anderhalf uur bereiken we Russel. Een grote opgepoetste camping, we kregen de laatste staplaats in een rijtje van acht, met uitzicht op een prive-grasje naast en water in de verte voor ons. Kon minder (in goed noord-Nederlands jargon). Nog even het stadje in geweest, beetje te mondain voor ons, maar verder dikke prima. Hapje eten, foto's uitzoeken en andere vogeltjes dan thuis kijken en luisteren. Ze fladderen en scharrelen in soorten en maten hier.