Donderdag 7 feb (Rian)

Toen Cook in 1770 langs deze inham voer met z'n zeilschip, is hij er niet ingevaren omdat hij twijfelde of er wel genoeg wind zou zijn om er weer uit te kunnen varen. Vandaar Doubtful Sound. O ja, het is ook geen 'sound' want dat is een ondergelopen rivierdal (door stijging van de waterspiegel) maar een fjord (ontstaan door ijs). Onze dag stond in het teken van Doubtful Sound: om 7.40u moesten we klaar staan bij de boot, om een uur of drie zouden we weer terug zijn. Het begon met de wekker om 6 uur! (2 wekkers voor de zekerheid). Vier! Graden was het. Eerst maar het ventilatorkacheltje opgezocht. Échte kampeerders hè. Die blies wat warme lucht maar was beter dan niks. Op een drafje naar de douche, 100 m verder op. Een echte badkamer, twee keer zo groot als thuis (dit doet niet terzake maar ik meld het even voor Geerke). Bibberend ontbeten en keurig op tijd bij de boot. Ongeveer 80 man met ons. Waar die allemaal vandaan kwamen? Er stonden wat mensen bij ons op de camping, en er stond ook een bus (vanuit Queenstown?). De boot was groot genoeg en je kon overal staan zitten en kijken. Ondanks de kou was het buiten toch het mooiste. Eerst over het meer van Manapouri gevaren (wat op zich ook al prachtig was in de ochtendmist die laag over het water hing), toen overgeheveld in 2 bussen. We stapten zo'n beetje als laatste in en voor mij was helemaal links achterin nog 1 plaatsje vrij voor het raam. Het beloofde een hele steile rit te worden dus daar had ik niet zo'n zin in. Er zaten zowaar gordels in de bus; dus vast is zeker. Tussen het koude regenwoud door, met veelal zilverberken met kleine blaadjes, over een gravelweg naar de oever van Doubtful Sound. De helling was gelukkig wat minder steil als verwacht of ik had het zicht er gewoon niet op (dat helpt ook). Ter plaatse konden we weer op een soortgelijke boot stappen en al varende genieten van het fjord. Volledig onbewoond, ongerept, watervallen langs de hoge bergen en beboste rotsen, bij stralend weer. Op volle zee draaiden we weer om en aanschouwden het zelfde beeld als Cook in zijn tijd. Hoe uniek is dat! Veel foto's gemaakt en na 4 uur varen onder de indruk weer afgezet bij de bussen. Toen zagen we ook een boot op weg gaan met een andere groep. Vice versa met de bus en de boot en om een uur of drie weer bij onze camper. Nog 60 km naar het zuiden gereden, door een wat heuvelachtig, ook weer droog en met name onbewoond landschap en nu staan we op een campsite bij een 'Victoriaanse brug' in Clifden. Een campsite met 2 stamgasten; een haan en een kip. Volgens Dick twee hanen maar hij wil het niet checken, dus geloof ik m natuurlijk niet 😌.