Vrijdag 11 jan, Rian

Vanmorgen weer vroeg wakker op ons pracht plekje. Een dik pak wolken boven ons hoofd. Vroeg douchen had ik bedacht, het is een grote camping. Maar dat dachten er meer. Om water uit de kraan te krijgen moest je eerst op een startknopje duwen waarna je 6 min kon douchen. 6 min! Dat gaat niet lukken. Na 3 min er onderuitgestapt terwijl de kraan nog vrolijk doorliep. Jammer. Na het ontbijt een bakje koffie. Inmiddels in het zonnetje. Klaar voor een wandeling in de omgeving. Over de boulevard van Russell en de berg op, op weg naar het uitzichtpunt, waarbij ik hoopte een beetje overzicht te krijgen van deze ' bay of Islands' . We konden onderlangs maar dat kon alleen bij laag water (loop je een gedeelte over het strand) en bovenlangs indien dat niet kon. Dat kon dus niet. Bovenlangs. Na een behoorlijke klim stonden we boven op de berg en werden we beloond met een prachtig uitzicht! In de baai is vanalles te beleven. Er liggen zeilboten en grote motorjachten voor anker, met enige regelmaat werd er een parasailer omhoog getrokken, ze doorkruisten de baai met een waterscooter. Bij, wat de inmonding leek, lag een enorm cruise schip. Dat was jammer; in vergelijk met zo'n inmens schip lijkt de hele omgeving opeens zo nietig. Ook voeren er bootjes in en uit de baai met touristen die naar de dolfijnen gingen kijken, Terug wou Dick een andere route naar beneden. Die volgens mij langs het strand zou gaan. Nou dan draag ik je wel weer naar boven zei hij. Al dalend ging het pad door een lekker koel bos met boomvarens, hele fijne varentjes en grote loofbomen. We werden haast doof van de krekels, zo gingen die te keer. Ze maakten ook een knetterend geluid; het geluid van de elektrische onsteking op het gasfornuis zei Dick. Heel vreemd, nooit eerder gehoord. Of dat nou krekels waren of een ander beestje? Onderaan stonden we met onze snufferd voor de zee. Hoog water dus... In een klein inhammetje nog wat schelpjes en steentjes gezocht; altijd mooi werk. En toen maar dezelfde we weg omhoog. 😐 Nee Dick heeft me niet gedragen. Die moet nog langer mee zullen we maar zeggen. Het laatste stuk was door een bos waar Kiwi's leven, althans dat stond op het bordje. Heeel langzaam afgedaald en goed opgelet. Maar helaas geen kiwi. Wel een weka (ook een loopvogel van eenzelfde grootte maar veel minder bol. Ze scharrelen hier over de camping die kenden we dus al). Trouwens kiwi's schijnen alleen 's nachts in beweging te zijn (las Dick net voor). We hebben ook al een tui gespot (zwart met witte balletjes onder zijn snaveltje waar vast wat extra lucht uitkomt als hij fluit want het geluid is erg hard), het Nieuw-Zeelandse ijsvogeltje zat boven ons op een elektriciteitsdraad en Dick heeft een pukeko gezien (ook een loopvogel) mét een foto om het te bewijzen. Want ik lag te suffen. In Russell nog wat inkopen gedaan en terug naar de camping gelopen. Een, bijzondere, maaltijd gemaakt van chorizo, bloemkool en zoete aardappel die nog bijzonderder werd doordat ik de halve pot peperkorrels erbij mikte omdat de deksel er niet goed opzat. Opletten geblazen dus. Nu aan de koffie!