Zondag 3 feb (Rian)

Het is dat we hier de datum bijhouden, anders was ik m toch wel aardig kwijt 🤔. Vanmorgen op onze, best volle, campsite gedoucht; er staan wat kant en klare units opgesteld. Maar daar mag ik niet meer over uitweiden (van Geerke). Ze waren prima hoor Geerke 👍🏻😜! En dat was best fijn, als je in je ponnetje bij 10 graden de camping over moet steken. De zon was al wel over de bergtoppen heen maar zette nog niet zoveel zoden aan de dijk. Gisteravond lagen we bijna te slapen toen we bedachten dat we vergeten waren de twee verlichte kerst-kiwi's te fotograferen bij de receptie...vlug een lange broek en een vestje aangetrokken en 50 m verder, ja hoor 2 februari, en ze brandden nog! Na alla, nog eentje met het kersthertje erachter ook. De restaurant bezoekers zullen wel gedacht hebben. Onze eerste stop was al vrij snel bij het Lake Matheson. In trek vanwege het feit dat je bij rustig weer Mt Cook erin kan zien weerspiegelen met zijn besneeuwde top. Er was een enorme parkeerplaats , een visitor center én een brandnieuw cafe bij. De wandeling was prachtig, het uitzicht ook, maar door de wind rimpelde het water iets teveel voor een mooie spiegelfoto. Ook liepen er voor, achter en naast je veel Aziatische medemensen die het natuurlijk ook allemaal wilden zien en er vervolgens 1 voor 1 en daarna 2 bij 2 en vervolgens nog gezellige een keer met z'n allen op de foto wilden voor het mooie panorama. Zucht. Het leek Madurodam wel. Door het gekwetter van de toeristen was er van de natuur-rust weinig meer over, dat was jammer. Er gaat maar 1 weg naar het zuiden (en niet eens een brede). Heel veel mensen rijden dus dezelfde route en ondanks dat het niet druk voelt op de weg tref je op alle achtereenvolgende uitzichtpunten dezelfde gezichten. Onderweg hebben we nog een ijsje gehad bij een 'food' karretje; een soort softijsje met real fruit; erg lekker. Daarachter op het strand heb ik nog steentjes gezocht. Jade was het doel maar ik heb eigenlijk geen flauw idee hoe dat er in ruwe versie uitziet (ik ga maar uit van groen). Het schijnt dat je dat het beste kunt vinden bij riviermondingen omdat het daar vanuit de bergen aanspoelt. De hele weg hadden we aan onze linkerhand hoge bergen en uit die bergen komen allemaal stroompjes water: een 'creek' en er wordt de moeite genomen om al die creeks een naam te geven: Maori namen als Mai mai creek of Mi mi creek; Rata creek of Cedar creek naar bomen. Rocky creek of Stoney creek; stonden beide droog en zagen er uit als een grindpad met erg groot grind. Blackwater creek, Kiwi Jacks creek of gewoon Kiwi creek, Havelock of Hobson creek; naar bekende personen en last but not least een échte Dicks creek! We konden niet meer in de remmen, anders had ik er even een fotootje van gemaakt. Oh ja en gister was er een 'Cowhide creek' 😊 daar kan ik dan wel even over nadenken. Ooit een koe kwijt geweest? En had ie zich verstopt in de creek? Bij Haast zijn we aan het einde van de middag van de weg gegaan na de laatste 25 km evenwijdig aan de zee te hebben gereden, en zo nu en dan gestopt voor mooie vergezichten, gaan we nu morgen weer landinwaarts; over de Haast-pas naar Wanaka.