Maandag 26 feb (Dick)

Zondag 24 februari Om 6.30u gaat de wekker: het is zover, we gaan naar huis. Het is op het laatste moment toch weer een beetje haasten, maar om kwart voor acht zijn we klaar voor vertrek. Afscheid nemen van half-zieke Geerke en dan op naar Christchurch om de camper in te leveren. Gisteren nog allemaal rampenverhalen gelezen over de service van Apollo, het zal me benieuwen. Het is maar een kwartiertje rijden en op zondagochtend is het erg rustig op de weg. Bij Apollo is het ook rustig, we zijn de enigen die op dit vroege uur de camper in komen leveren. Bij een laatste rondje door de camper blijkt dat we het keukenkastje boven de afzuigkap vergeten zijn leeg te halen, maar dat was maar een ieniemienie kastje, dus de inhoud daarvan verdwijnt in een plastic zak en vervolgens in de prullenbak. Een jong Japans meisje checkt de camper en doet de administratie. Alles in orde, als ze de financiën nu ook vlot in orde maken (borg terugstorten bv), hebben wij in ieder geval geen klachten! Een chauffeur met één werkende arm (maar dat levert in de praktijk geen problemen op) brengt ons naar de luchthaven. We zijn vroeg en hebben dus nog even tijd om onze laatste paar dollars uit te geven. Bij de securitycheck zitten ze werkloos op ons te wachten, dus ook daar gaat het vlot. En ook in het vliegtuig hebben we mazzel, want we zitten in het midden ter hoogte van de vleugel en hebben geen stoelen voor ons en dus extra veel beenruimte. We worden goed verzorgd door de dames en heren van Singapore Airlines en na twee films, een paar halve en hele CD’s en een boek lezen zijn we bijna 10 uur verder en landen we in Singapore. Daar is het warm, 28 graden, maar dat merk je alleen buiten, bv als je in de zonnebloementuin gaat kijken. We hadden gehoopt de Free City Tour te kunnen maken, maar die blijkt helaas volgeboekt. Jammer, want we hebben maar liefst 6 uur wachttijd voordat we weer gaan boarden. We slenteren een paar rondjes, de voetjes gaan weer in het massageapparaat en we doen een powernapje op een bankje bij een (op dat moment) hele stille gate. Een uurtje later vertrekt daar echter een vlucht naar Shanghai en zijn we in korte tijd omringd door Chinezen, we zoeken elders maar een plekje. Tegen elven gaan we naar onze gate en een uurtje later zitten we aan boord. We belanden tussen twee groepen pubers die eerst nogal aanwezig zijn, we houden ons hart vast, maar omdat het een nachtvlucht is gaat iedereen toch een flink aantal uur onder zeil. De vlucht naar Amsterdam duurt 13 en een half uur, best lang. Je probeert wat te slapen, maar dat lukt niet erg. En als je allang niet meer weet hoe je moet zitten, blijkt dat je nog uren voor de boeg hebt. Maar om 6.45 u zijn we er toch echt. Hanneke staat al op ons te wachten! De oldtimer Corsa van Rian blijkt twee maanden stilstaan te hebben gebruikt om er definitief mee op te houden en omdat Hanneke zo aardig is om haar Fiat uit te lenen gaan we na koffie en ontbijt bij Cockie met de Panda naar huis. Home sweet home, maar we zullen de rust, de ruimte en de prachtige natuur van Nieuw-Zeeland zeker missen! (Rian 😊) Daar sluit ik mij volledig bij aan. Een prachtig land, een beetje 'back in time' iets waar ik als ras- nostalgist (vast geen woord) heel blij van werd. Machtige natuur, heel aardige mensen; de " how are you doing to day? " waren niet van de lucht. Haha, ook als je ergens aan het lopen was in het voorbijgaan; tja wat doe je dan, stilstaan en antwoorden?Maar nee dat was geloof ik ook niet te bedoeling; I'mfinethanks probeerde je er dan maar achteraan te roepen. Of; "hey guy's!" Als je je meldt op een camping. Eerst keek je om om te zien of er een bekende van de camping eigenaar achter je stond. Maar nee. Gewoon kiwi manieren. Je hoopt dat het allemaal zo blijft met al die toeristen. wij hebben écht genoten en geven het land mét inwoners een dikke 10!