Dinsdag 19 februari (Rian)

Een zeer zonnige dag! daar word ik altijd blij wakker van (als ik het na een paar uur te heet heb wordt het een ander verhaal). Met uitzicht op de baai. Waar de buurvrouw heen sprintte met een dikke camera, die zal misschien de walvis gezien hebben die wij gemist hebben. Aan de trekkers met trailers te zien zijn er al meer whale-spotters de zee op. Tijdens het ontbijt tuur ik nog rustig over zee, wie weet... Dick zit verkeerd om, die houdt me op de hoogte van het wel en wee van de buurkatten. Daarna nog even lekker zitten lezen in de zon met een kopje koffie. Life couldn't be better! Op naar Christchurch het einddoel van onze reis. Met het schiereiland wat daar aan vast zit hebben we daar nog mooi een paar dagen voor. Honderd vijftig kilometer 'bumpy roads' voor de boeg. We rijden langs de kustweg en de eerste 10 km hebben we al veel wegwerkzaamheden: 30 km ahead, 30 km temporary, lolly-pop man; die walkietalkied wat en vervolgens draait hij zijn bordje op groen/slow en mogen we langzaam doorrijden. Ondertussen kan ik in alle rust kijken naar de dikke pelsrobben die zich wentelen in de zon op de rotsen! Hier en daar zijn ook 'recovery' werkzaamheden en we zijn er achter gekomen dat die de ontstane problemen na de aardbeving van 2011 aanpakken. Dat is toch al een tijd geleden. Christchurch ligt op een breuklijn en de bouwvoorschriften zijn danig aangescherpt sinds dien. Maar ook aan de westkust zijn we een aantal kerken tegen gekomen waar je niet meer in mocht vanwege aardbevingsschade. Overal langs de kust grote borden met wat te doen bij een tsunami. Dat is de realiteit hier, we kunnen ons er weinig bij voorstellen. Gelukkig maar. Langs het Nieuw-Zeelandse wegennet houden ze ook erg van gebods-, verbods- en waarschuwingsborden. Bij elke bocht staat aangegeven hoe hard je er door mag. 'Slippery when wet' is ook populair. Een bochtig traject over 15 km; is ook een écht bochtig traject. Grote borden over gedrag op de weg; 'your speed affects others' of die ik gister zag een foto van een stuk asfalt met witte middenbelijning met links het woord 'live' en rechts het woord 'die' (speciaal voor toeristen denk ik).Of: 'live; your' dead long enough''. Jaja, duidelijke taal daar houden de Kiwi's van. Vandaag hadden we zowaar een paar tunnels (niet langer dan 10 meter) dat hadden we nog niet eerder meegemaakt en dat in een land met zoveel bergen! Vandaar al die bochtjes dus.... Onderweg een uitstapje van de hoofdweg gemaakt naar de Cathedral cliffs die bleken niet op zee uit te kijken maar landinwaarts; heel vreemd maar wel indrukwekkend. Wat een prachtige rotsformaties. Daarna beland bij een camping zo'n 50 km van Christchurch; eentje met veel authentieke details 😉 wie ooit een huis gezocht heeft weet wat daarmee bedoeld wordt.