Vrijdag 8 februari (Dick)

We werden vanmorgen gewekt door twee luidruchtige mannen. Het homo-hanen stelletje stond vol overgave te kraaien naast de camper. Blijkbaar hadden ze zin in ontbijt (ik had ze gisteren gevoerd), maar wij lagen nog diep onder het dekbed weg gestopt. Het was weer best fris, al was het niet zo koud als gisteren (volgens Rian wel). Ook niet zo raar als je weet dat we bijna op het zuidelijkste puntje van het Zuidereiland zitten. Nog een 'beetje' water en dan ben je bij Antarctica. Genoemd puntje is wel ons doel voor vandaag: wandelen bij Bluff Hill. Het landschap onderweg is glooiend, de bergen zijn op grote afstand. Het zonnetje schijnt (alweer!), het ziet er lieflijk uit. De weg is heel rustig, heel wat anders dan de drukte aan de westkust. Eerst gaan we tanken, boodschappen doen en internetten in de bieb van Invercargill, een wat grotere plaats die op de route ligt. Daar is het druk en er zijn heul veul motorrijders! We hebben vast iets gemist, is het Nationale Motorrijdag of zo? Ik krijg van twee meisjes een Harley Davidson sticker opgeplakt, eindelijk word ik een stoere man. En dat op je 56e in Nieuw-Zeeland 😜. Na ons rondje nemen we de weg naar Bluff. Inmiddels is het weer 26 graden. De weg naar Bluff blijkt het tegenovergestelde van vanmorgen: een rommelig landschap met grotere en kleinere industrie. Ook Bluff zelf blijkt een troosteloze havenstad. We crossen met de camper de heuvel op, ook daar weer veel motorrijders. Wij dalen lopend af naar de kust, een half uurtje door bos en struikgewas. Op het uitkijkpunt (het zuidelijkste puntje dus) zien we Stewart Island, ook wel het derde eiland van Nieuw-Zeeland genoemd. Nog een blokje verder en dan weer naar boven. Cardio-workout weer gedaan voor vandaag 😅. Inmiddels is het al 18 u en we moeten nog een plekje voor de nacht vinden. Eerst kijken we in Bluff, maar het risico dat we morgen depressief opstaan door de treurige omgeving nemen we maar niet. We gaan terug naar Invercargill en zoeken daar een plekje op de camping. Van de mevrouw bij de receptie leren we dat de motorrijders iets uit een film nadoen (geen film die wij kennen). Ah, zo! Weten we dat ook weer. We installeren ons, eten koken en dan met de voetjes omhoog! Ps. (Rian) in de bieb in Invercargill leenden ze ook legpuzzels uit 😀, ook Wasgij puzzels maar geen Jan van Haasteren. Die tip heb ik ze toen maar even gegeven, haha.