Zaterdag 9 feb ( Rian)

Zaterdag 9 feb (Rian) Vanmorgen was het niet meer zo koud. Tenminste; vannacht heb ik het niet koud gehad. Gedoucht op een helling van 25%; dan weet je tenminste zeker dat het water naar het putje stroomt. Heel slim maar het voelt wel raar. Vandaag de route bij de Catlin coast langs (genoemd naar de landeigenaar van ooit) Zo'n 100 km lang. Een wit weggetje op de kaart; smal maar prima te rijden. Het wordt pas spannend als de weg op de kaart onderbroken of grijs wordt. Dan heb je gravel of zand met stenen. Alle bezienswaardigheden waren vandaag een gravel aftakking; langer of korter. De eerste was Curio Bay: waar bij eb versteende resten van een 160 miljoen jaar oud woud te zien was. We hadden de getijden tabel bekeken en we waren er mooi op tijd. De bewolking trok wat weg en het werd een mooie zonnige dag 25-30 graden. Ook zouden er bijzondere pinguïns zijn (voor mij zijn alle pinguïns bijzonder) maar die waren uit zwemmen. Helaas. In het info center konden we ze op de foto zien. Weer terug over de gravelweg en op naar de Cathedral Caves; daar kon je ook in bij eb, bij vloed zouden ze onder lopen. Zes km gravel. Voor elke tegenligger bijna stilstaan vanwege de ruimte, wij zijn nogal een ruimte innemend proces (😊) en ik moest beter op de kuilen letten volgens mijn wederhelft. Die had ik niet gezien! Nou dat is het probleem! Gezellig ritje dus. Komen we aan het eind staat daar een mw die wenkt ons en vertelt dat we niet meer mogen ivm opkomende vloed. Het was 14.15u en vlak achter haar stond het bord dat je na 15.00 niet meer mocht starten. We hebben haar wat dociel toe zitten knikken en zijn toen onverrichter zaken omgekeerd en terug gegaan. Jammer! Wat gravel aftakkingen over geslagen en de zijweg naar een waterval ingeslagen: 9 km gravel. Dick heeft het stuur over genomen zodat ik al rijdende de broodjes kon smeren. Geen bijster goed plan. Bij een acute stop voor een tegenligger lag ik bijna met broodjes en al in het gangpad. We reden rond in zand en stofwolken en de bus ziet er niet meer uit. Vanaf de parkeerplaats 10 min wandelen naar de waterval; tja, het was een waterval en in het bos was het lekker koel. De weg voortgezet langs de kust, en tot onze verbazing was het na 100 m een geasfalteerde weg! Huh? Hierna geen afslagen meer gedaan, het was ook al bijna 16.00u. Op zoek naar een camping. Uiteindelijk voorbij Milton weer van de weg afgereden naar de kust en neergestreken op een echte hippie camping. 1 minuutje lopen van zee. Waar wij even later heengelopen zijn om af te koelen in zee, oververhit als we waren. De zee (oceaan aan deze kant) was wel loei koud! Vandaag was de omgeving glooiend. Een lappendeken van weilanden en bouwgrond en zo nu en dan wat bos. Schapenfarms, hertenfarms, koeien. Verder weinig inwoners behalve in de stadjes die we onderweg tegenkwamen. Eén stadje leek niet groter dan de town hall (het gemeenschapshuis wat elk dorp hier heeft). Soms is er een kerkje maar vaak ook niet. Elk zichzelf respecterend dorp heeft een klokkentoren ergens midden in het dorp. Soms midden op straat/kruispunt. Een blikje in de berm (zag ik toevallig vandaag) is een zeldzaamheid, het is een keurig opgeruimd land. Dick heeft lekker gekookt vandaag, want ik moest uitgebreid schrijven. Hij denkt trouwens wel dat hij in therapie moet na 7 weken vakantie met mij. Daar snap ik helemaal niets van 😇