Woensdag 16 januari (dick)

Na het opstaan vanmorgen eerst maar eens naar het toiletgebouw gelopen. De campingeigenaar was al druk aan het klussen. Moest ook wel denk ik, want het is een mooie houtje-touwtje camping (lees: een tikkie verlopen). Toch heeft het wel wat vind ik. De eigenaar roept iets naar me, maar als de Kiwi's iets zeggen moet je heel goed opletten, het is een soort engels wat ze in een western van B-kwaliteit bezigen. Net op tijd begreep ik dat het volgens hem "Good whether for a walk" was. Nou hadden wij dat inderdaad op het programma staan, dus "Yes, indeed!", riep ik maar terug. Na het ontbijt wilden we eerst de vlindertuin bekijken, maar helaas, die was een jaar geleden al opgehouden te bestaan. Dan maar aan de wandel. Er liep een 'bushwalk/tramp' in de buurt van de camping. 5 km, maar op het infobordje stond dat je er zo'n 2-3 uur over zou doen. Dan weet je al dat het geen 'easy walk in the park' zal zijn. En inderdaad.....eerst plakken we er nog een goed begaanbaar (wel bergopwaarts) stuk aan de route vast op zoek naar een waterval. Maar waar we op een grote waterval hadden gehoopt, vinden we slechts een paar kleintjes. En dan begint het betere klim-, klauter-, bijna wegglijden-, oeps voorzichtig-, natte schoenenwerk. Het gaat ook aardig steil omhoog en er lijkt nooit een einde aan te komen. We zijn er eigenlijk al een beetje zat cq flauw van (voor de Noorderlingen), maar dan bereiken we toch het hoogste punt. Helaas geen prachtige view met een picknicktafel, laat staan een welkomstcomité dat een toch echt wel erg verdiend koel drankje voor je inschenkt. Nee, gewoon weer naar beneden en na 3 1/2 uur en 11 kilometer verder zijn we weer beneden. Toen we op vakantie gingen vroeg iemand nog of ik mijn hardloopschoenen ook mee ging nemen (nee dus), nou, dat is ook niet nodig met dit soort wandelingen. Een training van 10 km hardlopen verbleekt bij dit soort gebeuren 😅. We puffen een beetje uit en stappen dan weer in de camper op weg naar de volgende plek, Whangapoua, een tussenstop op weg naar de oostkust. De route gaat eerst over een kilometerslange kustweg. Mooi hoor, wel een beetje smal en hij lijkt nog smaller als er een enorme vrachtwagen als tegenligger aankomt. Onderweg zijn er een paar uitkijkpunten, sommige bieden spectaculair uitzicht! Wat een prachtig land totnutoe! De camping waar we belanden is netjes maar heeft niet veel sfeer. Omdat het prachtig zonnig is doen we de was, die een paar uur later weer natregent. Zo gaat dat met het weer hier, kan alle kanten op!