Zaterdag 26 januari (dick)

Tegen de verwachting in vannacht toch goed (lees: rustig) geslapen. Ondanks vrijdagavond-stapavond en een staanplaats op een parkeerplaats in het centrum van Wellington. Het publieke toilet 100 m verderop was gisteren nog brandschoon, maar dat was vannacht wel half gesloopt. Jammer toch dat mensen dat doen. Na het ontbijt in de auto en naar de ferry. Het was even zoeken, maar met een beetje verstand (tis vast bij de haven 😎) en twee paar ogen (zoek een grote boot), toch redelijk snel gevonden: de Interislander was echt niet over het hoofd te zien. Ongelooflijk wat een auto's er in pasten. We konden snel inchecken en iets voor negen uur vertrokken we naar het Zuidereiland, een tocht van ongeveer 3 1/2 uur. Aanvankelijk was er veel bewolking, maar al snel hadden we strak blauwe lucht en een lekker temperatuurtje zodat je goed op het bovendek buiten kon zitten, al moest er binnen natuurlijk eerst koffie en een muffin naar binnen gewerkt worden. Vooral het laatste stuk was erg mooi, alsof je tussen de Noorse fjorden door voer. Genieten! Om half 1 stonden we volgens planning in Picton. Geerke zou er ook ongeveer om die tijd zijn. Nu nog zien te bereiken, beltegoed natuurlijk net op, dus op zoek naar wifi. Gelukt bij het infocentrum van de stad. En ja hoor, even appen en daar was ze! Moeder en dochter 'reunited' na ruim anderhalf jaar! En dat aan de andere kant van de wereld. Mooi moment. Bijpraten op een terrasje en toen een camping gezocht in Picton. Prachtig bochtig weggetje er naar toe en twee plekjes naast elkaar geregeld. Hele aardige campingbeheerder, die ons zelfgebakken muffins gaf (ja, ja, topdag), een wandeling naar een gloeiwormen bos uitlegde, en last but not least een zakje veevoer gaf. Veevoer????? Ja, dan konden we de schapen en de varkens voeren die op het weilandje naast de camping stonden 🐷. Eerst maar eens verder kletsen, de was doen en zelf eten koken. Als de schemering invalt beginnen we aan de wandeling naar de gloeiwormen. De schapen komen we ook tegen, die weten hoe het werkt. De varkens ook, want die zijn met recht moddervet. Aangekomen in bos is het even wachten tot het donker wordt en dan zien we inderdaad gloeiwormen. Tis geen Waitomo cave, maar wel leuk. En als toetje op de terugweg zit er nog een possum op het pad! Jammer dat ze een bedreiging vormen voor de kiwi en de vegetatie (ze hebben erg veel eetlust) want ze zien er zeer aaibaar uit. Nog een gedrie-en-lijk kopje thee (vast geen Nederlands), Geerke's hippiebus bewonderen en dan op bed.